Riant & Instapklaar Appartement centrum Bierbeek

Het E-peil is een maatstaf voor de energieprestatie van een gebouw, en een indicator voor hoe efficiënt de warmteverliezen (cfr. K-peil) gecompenseerd worden. Hoe lager het E-peil, des te energie-efficiënter is een woning. Het E-peil houdt daarom rekening met factoren als isolatie en compactheid, maar ook met luchtdichtheid, rendementen van de technische installatie (verwarming, ventilatie), oriëntatie, enz. Bemerk dat een laag E-peil enkel nuttig is in combinatie met een laag K-peil.

Voor bouwvergunningen afgeleverd vanaf 1 januari 2017 werden de eisen strenger. De wet legt een maximum E-peil op gelijk aan E50. Woningen met een E-peil lager dan E30 genieten van een korting van 50% op de onroerende voorheffing, woningen met een E-peil lager dan E20 genieten van 100%, en dit telkens gedurende 5 jaar.

Het K-peil is een maatstaf voor de warmteverliezen van een gebouw. Hoe lager het K-peil van dat gebouw, des te minder warmte er door muren, ramen, daken, vloer, enz. verloren gaat.

Voor de berekening van het K-peil zijn er twee bepalende parameters: de compactheid van een woning en het isolatieniveau.

De compactheid van de woning wordt bepaald door haar geometrie. Het is de verhouding tussen het beschermd volume en de som van de oppervlakte van de verschillende delen van de buitenschil (muren, daken, vloeren). Hoe groter de compactheid, hoe kleiner de warmteverliezen voor hetzelfde beschermd volume.

Om compactheid wat aanschouwelijker voor te stellen kan men zeggen dat compactheid gerelateerd is aan de complexiteit van een woning. Een woning met complexe architectuur zal minder compact zijn. Een woning met talrijke hoeken, uitstekende bouwdelen, insprongen, … heeft een groter verliesoppervlak in verhouding tot het beschermd volume, en zal dus meer warmteverliezen langs haar bouwschil dan een woning met een eenvoudigere geometrie en hetzelfde beschermd volume.

Het isolatieniveau van de woning wordt bepaald door de gebruikte materialen. Hoe goed een vloer, muur, of dak geïsoleerd is, bepaalt rechtstreeks het K-peil van een woning. Des te lager het K-peil van een woning, des te beter is een woning geïsoleerd.

Het K-peil is in die zin dan ook heel erg belangrijk voor de mensen die zich een nieuwe woning aanschaffen omdat het onomstotelijk aangeeft hoe goed een woning geïsoleerd is. Voor bouwvergunningen afgeleverd vanaf 1 januari 2012 werden de eisen strenger. De wet legt een K-peil op dat lager ligt dan K40.

Zelfs de best geïsoleerde woning verliest warmte in de winter, krijgt af te rekenen met te grote zonnewinsten in de zomer, of kan de door mensen en toestellen opgewekte warmte niet snel genoeg kwijt. Om te kunnen genieten van een aangenaam thermisch comfort dient er bijgevolg een technische installatie voorzien te worden om deze warmtestromen te compenseren: verwarming of koeling. De som van deze beide behoeftes noemt men in de EPB-regelgeving de jaarlijkse netto energie-behoefte nodig voor verwarming en/of koeling.

Voor bouwvergunningen afgeleverd vanaf 1 januari 2012 werd de netto energiebehoefte voor verwarming een bijkomend prestatiecriterium. De wet legt een maximale netto energiebehoefte voor verwarming op gelijk aan 70 kWh/m2. Wanneer een woning een jaarlijks netto energiebehoefte voor verwarming heeft die lager ligt dan 30 kWh per m2 geklimatiseerde vloeroppervlakte, valt ze onder de noemer ‘lage energiewoning’.